Anne baba olmanın belki de en zor kısmı çocuklarını tehlikeden korumaktır. Çocukları
büyüdükçe onların tehlikeye daha yakın olduğunu hisseden ebeveynler, çocuğunu korumaya
çalışırken çoğu kez onlarla çatışmakta ve çocuklarını kendilerinden uzaklaştırmaktadır.
İnsanlar arasındaki her çatışma, yaşamı sürdürme gereksinimleri, sevgi ve arkadaşlık
gereksinimi, saygı kazanma ve sürdürme gereksinimi, özgürlük ve eğlence gibi temel
gereksinimlerin karşılanmasına yöneliktir. Gereksinimlerinin karşılanmadığını düşünen çocuk
veya ergenler öfke duygusuna kapılır. Bazı çocuk/ergenler duygusunu bastırır, bazılarıysa
ebeveyniyle çatışmaya girer. Duygusunu ifade etmesine izin verilmeyen veya ifade etmekten
kaçınan çocuk/ergenler bu duygusunu davranış bozukluklarıyla açığa çıkarır. Yani
önemsediği için çocuğunu kısıtlamaya çalışan ebeveynler; onları başka tehlikelere
itebilmektedir.
Çatışmalar hayatımızın her alanında yaşanmaktadır. Önemli olan bu çatışmaları nasıl
çözümlediğimiz, bizi ve karşı tarafı nasıl etkilediğidir. Çatışma insanlara, yaşanabilecek diğer
çatışma çözümleri için katkı sağlasa da iyi yönetilememiş çatışmalar tarafların kayıp
vermesini, olumsuz duygu ve davranışlara yönelmesini sağlayabilmektedir. Bu yüzden
çatışmaları yönetirken duygu ve düşünceleri açıkça ifade edebilmek ve karşı tarafı
suçlamadan uzlaşabilmek önemlidir. Empati ve etkili/ doğru iletişim uzlaşma için oldukça
önemlidir.
Büşra Sena EKŞİ
Uzman Aile Danışmanı
